Altijd draaide het er bij mij om tegen de laagst mogelijk kosten de hoogst mogelijke kwaliteit te leveren.

Donderdag 2 juli 2020 was de laatste werkdag van kwaliteitscontroleur John Krüse. Vijftig jaar geleden op 10 augustus 1970 startte hij als vijftienjarige jongen bij het bedrijf dat nu HSB heet. Op de toenmalige Leerlingbouwplaats leerde John samen met zeventien leeftijdgenoten alle fijne kneepjes van het vak: “We bouwden twintig woningen aan de Marsstraat in Volendam en zijn vervolgens binnen HSB in allerlei werkzaamheden op alle soorten projecten met elkaar opgetrokken. Het bijzondere is dat dit altijd is gegaan in volle harmonie. We zijn binnen het bedrijf alle kanten uitgewaaierd en kwamen elkaar op wisselende projecten en ook in de loop der jaren in wisselende functies weer tegen. We hebben altijd respect voor elkaar en voor elkaars werk gehad.”

Uitdaging

Gedurende zijn loopbaan maakte John bij HSB veertien directeuren mee en vervulde hij diverse functies: “Ik heb getimmerd, heb hier en daar een metselklusje in onderhoud gedaan, ben assistent uitvoerder geweest en leverde af en toe een woning op. Nazorg en garantiezaken heb ik gedaan tot 4 september 2000, toen ontstond voor het eerst de officiële functie van kwaliteitscontroleur. Ik moest op appél verschijnen en mij werd gevraagd of ik daar oren naar had. Toezicht in de praktijk op de bouw; van lopende projecten vanaf de start van een project tot aan het werk van de behanger. En adviseren bij de werkvoorbereiding met betrekking tot de details van nieuwe projecten, dat werd mijn uitdaging. Het werd het spel tussen productie en kwaliteit. Voor wat betreft dat laatste ging ik altijd tot het gaatje. Aan het motto van de directies ‘Iedereen vindt hier zijn plaats’ heb ik voor mijn gevoel zeker voldaan.”

Perfectionist

Ruim twintig jaar deed de geboren perfectionist in zijn eentje het controlewerk op de projecten: “En als ik zelf iets niet goed deed, verwachtte ik van mijn collega’s dat zij mij daar net zo goed op zouden wijzen. Samen weet je namelijk het meest en niemand is te oud om te leren.” In veel gevallen begon het werk bij de fundering: “Het betonijzer controleren was voor mij, ook al is het best belangrijk, niet zo heel spannend en had geen prioriteit. Maar aan de fundering kwam het riool te hangen en daar begon het feest bij mij in het voorkomen van lekkages. Echt ingewikkeld werd het bij lucht- en verwarmingsapparatuur, die techniek was haast niet bij te houden. Dat is echt een vak apart. Net zoals het deugdelijk aanbrengen van leidingen en dergelijke, dat blijft ook altijd een aandachtspunt.”

Verbeterpunten

Het contact met de mensen op de projecten vond John Krüse altijd het meest uitdagend: “Je hebt zware en minder zware klussen en dat was in de omgang met mensen hetzelfde. Je moest iedereen goed gestemd zien te houden. Natuurlijk was het wel eens spannend en liepen de gemoederen wel eens op, maar dat hoort bij het vak en zo houd je elkaar scherp. Als er in de tijd dat ik de garantiezaken deed tien punten van aandacht waren bij een bepaalde bewoner begon ik altijd met het gemakkelijkst op te lossen punt en ondernam ik vooral direct actie. Zo wist ik de mensen een beter gevoel te laten krijgen en op mijn hand te houden ofwel te krijgen. De moeilijkste verbeterpunten bewaarde ik altijd voor het laatst, maar als de klant zich beter was gaan voelen kwam je makkelijker door de moeilijkere zaken heen. Bij klachten direct gerichte acties ondernemen, duidelijk zijn en niet twijfelen is het halve werk bij het oplossen van klachten, zeker in een garantieperiode.”

Opgelost

“Altijd draaide het er bij mij om tegen de laagst mogelijk kosten de hoogst mogelijke kwaliteit te leveren. Maar ook kregen ze waar ze recht op hadden. Ik zou daar heel leuke anekdotes over kunnen vertellen. Ik ben bij duizenden mensen binnen geweest in bewoonde woningen. Een boek vol zou ik kunnen schrijven met de meest uiteenlopende zaken van wat ik allemaal ben tegengekomen en heb meegemaakt. Iemand die altijd op de steiger staat heeft daar geen voorstelling van. Alle mensen zijn anders en gedragen zich ook allemaal anders. Dat moet je aanvoelen en daar moet je op inspelen. Maar dat was allemaal in de nazorg en garantieperiode. De periode in de nazorg binnen en buiten gecombineerd met de garantiezaken, wat een beetje gelijk op ging, was voor mij dan ook zonder meer de mooiste tijd. Het contact maken met mensen waar nog iets was blijven steken en dat tot een goed einde brengen dat was altijd een uitdaging en vond ik prachtig. Een garantiedossier mee krijgen en het na afwikkeling gewoon bij de directeur op z’n bureau schuiven met de mededeling ‘opgelost’.”

Spannend

Als allround kwaliteitscontroleur had John ook zijn specialiteiten: “Kappen en daken. Van de gewone pannendaken met veel hoek en kilkepers tot platte daken met allerlei op- en aanbouwen. Én alles met lood en slabben, daar kwam heel veel bij kijken. Die strijd met de waterhuishouding van een woning ben ik altijd graag aangegaan.” Naast pc en camera had John van oudsher een bijzonder hulpmiddel bij zich tijdens zijn controlewerkzaamheden; een voegspijker. “Zonder voegspijker in mijn achterzak voelde hetzelfde als naar het café zonder portemonnee. Bij mijn afscheid ontving ik naast vele cadeaus en complimenten van collega’s een gouden voegspijker van de directie als dank.”

Tijdens zijn lange carrière bij HSB ging John Krüse niet één dag met tegenzin naar zijn werk: “Ik heb me in al die tijd ook nooit verveeld omdat er altijd van alles te doen was als je er open voor stond. Bij alle verzoeken van hogerhand ‘of ik niet eens wat anders wou gaan doen’, ben ik altijd zonder aarzeling de uitdaging aangegaan. Nooit ‘nee’ verkocht. En dat hield het spannend. En zeker niet in de laatste plaats ook afwisselend en dat was ook zeer leerzaam. En precies vijftig jaar later, weer op 10 augustus, is mijn pensioen ingegaan.” Op de vraag of hij voldoende invulling van zijn vrije tijd na pensionering heeft, knikt hij resoluut: “Op daken zal je me niet meer vinden, maar wandelen, fietsen en tuinieren doe ik graag.”